Tasmanie.... Nieuw-Zeeland

Kia Ora!

Jawel, degenen die er eerder zijn geweest zullen na die twee woorden weten dat we ondertussen in Nieuw-Zeeland zitten! Na een kleine maand werken op Tasmanië bij een berry farm in de buurt van Deloraine, zijn we eindelijk verlost van werken en weer in reismodus.

De kleine maand ploeteren en frambozen, bramen en aardbeien plukken was, zoals eerder gezegd, niet het beste werk, maar we hebben toch nog aardig wat centen bij elkaar kunnen sprokkelen. Hoewel het laagseizoen was (vandaar het beperkte werk) hadden we helaas geen andere opties omdat mijn werkvisum op 22 feb is verlopen, en ik dus voor die datum het land uit moest. Zo terugblikkend op het werk was het toch weer een ervaring. Weken lang op een 'camping' wat in werkelijkheid gewoon een stuk grond was bij iemand achter het huis, met smerige en beperkte faciliteiten, overal Walibi-poep en de dichtstbijzijnde supermarkt 8 km verderop... je leert er mee leven, zelfs al moet je elke dag om 5 a half 6 uit bed. Gewoon even verstand op nul; werken in de ochtend en chillen in de middag, slapen om 10 uur, en de volgende dag weer een vroeg er uit om hetzelfde verhaal weer te doen. Eens in de 3 a 4 dagen met de duim omhoog langs de weg om naar de supermarkt en terug te komen. Het liften op zich was elke keer leuk (veel grappige en leuke mensen met rare verhalen ontmoet) en heeft ons nooit meer dan 15 minuten gekost. Tussendoor nog een dagje vrij hier en daar om een verjaardag te vieren (die van Liselot op 2 feb en die van mij 9 dagen later) en zo kom je de tijd wel door. Een bijkomend voordeel voor alle vrienden, vriendinnen, ouders en andere familie die zich zorgen hebben gemaakt of afvragen of we wel goed voor ons zelf zorgen; ik kan jullie verzekeren dat we in de maand werken ruim aan ons dagelijkse portie fruit zijn gekomen! ;) Toch waren we blij om op 16 feb het allemaal achter ons te laten en de oversteek te maken naar New Zealand!

Het afscheid vanuit Australië voelde echter als een schop na... Op het vliegveld kwamen we er achter dat je een ticket weer Nieuw-Zeeland UIT moet hebben om er überhaupt in te mogen (ze willen zeker weten dat je ook weer oprot) en dus moesten we in alle haast nog een ticket boeken (oké, ergens is dat natuurlijk gewoon eigen schuld dikke bult, maar we waren niet de enigen). Gelukkig was het mogelijk om een 'Fully Refundable Ticket' aan te schaffen, dat je na aankomst gewoon weer kon annuleren voor een paar tientjes administratiekosten, dus dat was nog enigszins snel geregeld. Vervolgens duurde het inchecken zo ongelofelijk lang (we waren met een dikke 2,5 voor vertrek toch aardig op tijd) dat ik me in de rij bij de douane ineens realiseerde dat 25 minuten toch aardig krap ging worden met die gigantische rij mensen voor ons en slechts 3 balies open bij de douane. Hoewel na navragen ons werd verzekerd dat we het wel gingen redden en we zo nodig wel zouden worden omgeroepen, zagen we 10 minuten voor vertrek ook andere mensen vragen of ze vooraan in de rij mochten aansluiten (wat mocht) welke bleken op dezelfde vlucht te zitten. Zelf ook maar een afsnij-actie uitgevoerd en blij toe; na een flinke sprint richting de gate zaten we uiteindelijk 1 minuut na officiële vertrektijd in het vliegtuig, 4 minuten voor de deur dicht ging en we richting de startbaan taxieden. Met het zweet op de rug, maar op weg naar NZ!

De aankomst was het wat meer ontspannen, en na een grondige check van onze bagage (ze zijn in NZ net zo voorzichtig met het binnenhalen van ongewenst bio-materiaal) lagen we rond middernacht in onze hostelbedden. En hoewel onze schoenen nog steeds naar Walibi stinken, zit de relaxtheid er ondertussen toch wel weer in. We waren gevlogen op Auckland, en na zes dagen en twee hostels vonden we een lift met een Amerikaan. Zijn plan was alleen om redelijk snel richting het zuid eiland te rijden omdat hij veel van het noord eiland al had gezien, en te overnachten in hostels. Voor ons niet perfect, maar een lift is beter dan stil zitten, dus een dag later waren we op pad. We zijn die dag gereden richting Rotorua, en om meteen goed te beginnen hebben we als eerste een stop gemaakt bij Hobbiton, het fameuze kabouterdorpje van the Lord of the Rings. En hoewel de entree veel te duur was, toch gaaf om zo tussen de hobbit-holes te lopen en te weten dat die plek de daadwerkelijke filmset is geweest van twee dergelijk grote filmtrilogiën (LOTR en the Hobbit). Na de nacht te hebben gespendeerd in een leuk hostel de volgende dag meteen door naar een andere Nieuw-Zeeland typische attractie; een vulkanisch actief gebied met overal waar je kijkt pluimen damp die uit het bos opstijgen. We hebben daar een tour gedaan door het Thermal Wonderland, en hoewel me het enige nog wel bekend voor kwam van een trip die ik ooit heb gedaan naar Yellowstone, toch weer erg bijzonder! De geuren, de fantastische kleuren... de hele aarde is in beweging door de grondwarmte die overal omhoog komt. Na de tour de auto geparkeerd bij een kleine brug en hoewel het wat regende, hup de zwemkleding aan. Chillen in een kleine plas water, het punt waar twee beken bij elkaar kwamen; een warme stroom (en ja, echt WARM, bijna heet) en een koude stroom. Geweldig om zo midden in de natuur in een heuse natuurlijk gevormde 'spa' te dobberen! Door wat heen en weer te drijven kon ieder de gewenste plek vinden qua temperatuur; 10 minuten in heet water jezelf gaar koken en dan lekker afkoelen wat meer richting de koude stroom. Na Roturua gaat de reis door naar Taupo. Helaas een minder succesvolle stop. We hadden we Tongario crossing willen doen; een 20 km hike door de bergen, onder andere langs de wederom LOTR-fameuze mount Doom, maar het weer zag er gewoonweg niet mooi genoeg uit om de poging te willen wagen. Als alternatief maar wat dobberen in wederom een rivier bij de monding van een warm-water-beek zijn we daarom de dag later doorgereden naar Napier, waar we nu zitten. We hebben hier tot nu toe wat wineries bezocht en sights gezien, maar extreem spannend is het niet. We rijden daarom morgen verder richting Wellington en maken dan waarschijnlijk de oversteek naar het zuid eiland. Hopelijk vinden we dan een andere lift, want we gaan toch liever kamperen en wat rustiger aandoen, en dan over een paar weken terug naar het noorden om een nieuwe poging te doen de dingen te zien die we gemist en overgeslagen hebben.

Hoewel we nog niet veel hebben gezien en we nog niet de lift hebben die we gehoopt hadden, en bovendien Liselot een aantal dagen goed ziek is geweest, moeten we er nog een beetje meer in komen, maar dat gaat vast lukken! Ik zal later vandaag nog wat foto's online zetten, en hopelijk daarna veel mooie verhalen maken. Hoe het ook zij, we chillen in ieder geval weer in plaats van werken.

Tot snel,
Sjouke