...back in the A U of Stralia!

We waren op het noord eiland gebleven... alweer een maand geleden!

We hebben uiteindelijk geen mooie kano-trip over de Wanganui rivier gedaan (het weer was te beroerd), maar wel een fantastisch mooie crossing over de Tongariro. Van lokale bewoners kregen we te horen dat het al sinds jaren niet meer zo vroeg in het jaar had gesneeuwd op de toppen van de bergen, maar op de dag van onze trip; clear blue skies! Dat er sneeuw lag maakt de wandeling waarschijnlijk nog mooier dan hij anders zou zijn geweest... na een stevige klim in het begin lopen we langs bergwanden terwijl de sneeuwlaag steeds dikker wordt, en ja, de temperatuur steeds lager. Om ons heen roken de kraters. Het is een toffe trip langs blauwgroene meren, rode rotskraters en vulkanisch gesteente; brokken broos geel/rood/zwart gesteente en paden waar jaren terug lava heeft gestroomd. Prachtige wandeling... de foto's doen de echte uitzichten waarschijnlijk geen eer aan.

We vervolgen onze trip al liftend richting het oosten van het eiland, en doen eigenlijk weinig anders dan vanuit de auto genieten van de omgeving, tot we al liftend weer aankomen in Rotorua. Geinig verhaal overigens; we liften het stuk van Gisborne naar Rotorua met een knaap die oorspronkelijk uit Matamata komt; dat is het dorp van waaruit je tours naar het welbekende, en al door ons bezochte, Hobbiton kunt maken. Al pratend verteld hij na enige tijd dat hij ten tijde van het filmen van de Lord of the Rings een jonge knaap van 8 jaar was. En jawel; zonder blozen claimt hij dat er op zijn basisschool kinderen werden uitgezocht voor bijrollen als hobbits, en hij persoonlijk uitgekozen werd om een paar kleine stand-in rollen te doen voor... Frodo! (ergens leek hij er wel een beetje op moest ik al snel bekennen). Grote verhalen natuurlijk, maar hij was er zo nuchter over en claimde zelfs dat hij de films zelf niet eens zo boeiend vind, dat we hem toch wel wilden geloven (wat niet wil zeggen dat ik de aftiteling zodra ik thuis ben nog even op zijn naam ga controleren natuurlijk!) Onze terugkeer naar Rotorua was in ieder geval met een reden; we wilden het mooie vulkanische gebied nog wel een keer zien, maar belangrijker; we wilden nog een Maori tour doen. We hebben daar dan ook een Maori-avond geboekt met lekker eten, verhaal en show over de cultuur en geschiedenis. Het was allemaal wat 'gemaakt', maar als je er zo over nadenkt is dat ook het meeste dat je kunt verwachten, aangezien de Maori tegenwoordig natuurlijk ook gewoon in auto's rijden en bij de McDonald's eten. En hoewel we het dus iets rauwer hadden verwacht was het niettemin een toffe avond.

De trip voert ons door naar Coromandel waar we twee dagen blijven en wat chillen en Catherdral Cove bezoeken, en niet eens de moeite nemen om Hot water beach te bezoeken. Eerlijk gezegd; na zoveel weken constant reizen en natuur en cultuur bekijken zit de pit en drang er bij ons even wat minder in... We spenderen onze laatste dagen in Auckland dan ook op een ontspannen pitje en ondernemen eigenlijk vrij weinig. Twee-en-een-halve maand Nieuw Zeeland n een notendop; ik vind het achteraf allemaal net iets te toeristisch (ik zou op een toekomstige trip dan ook zeker proberen de meeste afgelegen gebieden te bezoeken), en veel bedrijven zijn ronduit klantonvriendelijk.. geld verdienen lijkt op veel plaatsten belangrijker dan tevreden klanten, wat een beetje een negatievere nasmaak heeft. Maar wat ik onmogelijk kan ontkennen is dat het een prachtig en veelzijdig land is! Ik heb het meermaals omschreven als de bergen van Zwitserland, de fjorden van Scandinavië, de vulkanen van IJsland en de kusten van de Middellandse zee... samengepropt in één land.

Als we terug zijn in Melbourne gaan daar snel aan de slag om een nieuwe lift te vinden voor langs de oostkust; de bedoeling omhoog tot aan Cairns. Het kost ons weer een week, maar hebben dan Kate (een Australische) en Chris (een Duitser) gevonden en gaan op weg richting Brisbane. Ik had het stuk al eens gedaan, aar het is ook dit keer weer een mooie trip. We stoppen eerst bij Sorrento; een soort Normandië ogende verdedigings-kustlijn, gevolgd door een nieuwe poging Blue Mountains (de vorige keer was het bewolkt; dit keer gelukkig mooi weer!), en twee dagen rondslenteren in het groooote Sydney. We maken nog stops onderweg in National Parks en in het permanente hippy-dorpje Nimbin (waar ze net iets té opvallend bezig zijn het promoten en vragen om legalisatie van wiet) en dan verder door; de zon achterna, want hoewel het Australië is; ook hier hebben ze herfst, en de nachten in het zuiden zijn koud koud koud. Ondertussen zitten we in Byron Bay; mijn meest noordelijke punt van de vorige trip in 2014; en het is lekker zonnig en warm. Strandweer en late kampvuurtjes! Vanaf hier kom ik weer in onbekend Australisch gebied, en ben erg benieuwd naar de tropen van de oostkust.

Als alles gaat zoals gepland hebben we nog een goede twee manden, en ik moet bekennen; ik begin toch ook wel weer zin te krijgen om terug te zijn in NL; de laatste zomer-festivals mee pikken, chillen met familie en vrienden weer zien... maar wees gerust; tot die tijd ga ik nog even hard genieten van Australië en Azië!

Cheers :)